büyümeye dair

son günlerde heyecanlarım bedenimi adeta yanıp tutuşturuyor. öyle bir yanış ki; yanan derimin, ruhumun kokusu burnuma geliyor ve ben bundan zevk alıyorum. çünkü tutkuyla yanıyorum, benzinim bu. tutkumu geri kazanıyorum. yandıkça küllerimden geri doğuyorum. bu sefer küllerime üfleyip dağıtabilecek kimsecikler yok, o denli güçlüyüm tek başımayken de. düştüğüm zaman kendimi kendim kaldırmasını öğrendim, en ilerlemek istemediğim zamanlarda kendi kendimi ittirmeyi öğrendim bir uç noktaya. kendi kendime baktım; kendime bazen bir doktor oldum, bazen bir şair, bazen bir sevgili, bazen de bir anne oldum. kendimi kendi ellerimde büyüttüm, başka kimse değil. ben büyüttüm. ben büyüdüm. ben büyüyorum. bir tırtıl olarak sürdürdüğüm yıllarımın sonunda artık kozadan çıkacak masmavi, renkli mi renkli bir kelebeğim ben. kanatlarım henüz kozamın içinde kıvrık olsalarda çıktığım anda güzelliği ile herkesi büyüleyecek. maviliği insanların zihnine denizin sonsuzluğunu kazıyacak. ve ben uçup gideceğim yuvadan; çok, çok uzaklara. dünyayı keşfedeceğim. 

içim yepyeni heyecanlarla dolu, masumane heyecanlar. ellerimi titreten heyecanlar. kelimeleri yutturan heyecanlar. başımı döndürmeye yetecek kadar promil heyecan. 

aşık oluyorum, belki de olmuyorum, belki de aşka aşık oluyorum. hislerime ket vurmayı bırakmam gerekiyor. delirmiş bir nehrin sularının önüne bir set çekiyorum sanki, ama ben eminim ki benim yerine sığamayan sularım o seti de yıkacak dalgalarıyla. hiçbir engel dinlemeyecek severken ruhum. ben biliyorum. biliyorum sevileceğimi de. bildiğim şeyler olduğu kadar bilmediğim şeyler de var. her şeyi bilemeyeceğimi kabullendim. mutlu olmanın yolu buradan geçiyor. 

instinktlerimi takip ederek yaşamak bana huzuru getiriyor. bir şeyi yoğun ve tutkulu şekilde istemiyorsam o şeyden uzak duruyorum. bir prangaya dönüşmesine izin vermiyorum hiçbir şeyin. istiyorsam benim olur, istemiyorsam olmaz. her şey vaktinde olmalı. vaktinden önc hiçbir şey olgunlaşmaz, olgunlaşmadıkça tat vermez. 

tüm bunlara rağmen yoğun bir karanlığa gömülme arzusu kaplıyor içimi. her şeyi en huzurlu anında sonlandırmak, derin bir sonsuzluğa gömülmek geçiyor içimden. dürtülerime karşı koyamıyorum. belki de her zaman instinktleri takip ederek yaşamamalı. 

her şeye rağmen, huzurluyum.